Wspomnienia z Radłowa

Prezentujemy Państwu kolejny wiersz pełen wspomnień, którego autorem jest pan Tomasz Szczepanik. Słowa w pełni ukazują, jak dawniej wyglądało życie mieszkańców, a czego w dzisiejszych czasach brakuje. Dołączona fotografia pochodzi z albumu rodzinnego pana Tomasza. Dziękujemy za miły kontakt z biblioteką i chęć dzielenia się wspomnieniami z przeszłości.

 

 

Ciemna noc zapada

I księżyc na niebie

I te gwiazdy świetliste

Drogę nam wskazują.

 

By wrócić do domu

W tę noc gwiaździstą

Z mostu w naszym parku

Po winku, lub browarku.

 

Zapach kasztanów i lipy

Wierzby i klonów

Rzęsy w stawie pływającej

I tataraków w nim wodzących.

 

Drzewa przy boisku z bramką

W szesnaście pni rosnących

Wiewiórek w jego koronie

Zwinnie przeskakujących.

 

Kukułki, która

Za dnia pełnego kuka

Jej koleżanki sowy

Która w nocy pucha.

 

Zapach dymu z ogniska

Wieczorem palonego

Krzeseł wokół niego

Z cegieł muru parkowego.

 

Te popołudniowe schadzki

I piosenki z gitarą

Opowieści, kawały

Historie z radłowską gwarą.

 

I ci, co na przepustki

Z wojska przyjeżdżali

Między drzewa i krzewy

Dymne świece wrzucali.

 

A później przenosiny

I wszyscy całą zgrają

Rynek, wśród żywopłotów

Na ławkach zasiadają.

 

Wieczorową porą

Trzmiele w słoje chwytane

I przez otwory w wieku

Ich melodie słuchane.

 

Zielone drzewa

Ze zwisającą jarzębiną

Którą niejeden kawaler

Pannie we włosy wpinał.

 

Krawężniki na wiosnę

Wapnem malowane

Sprzedawca warzyw i owoców

Pod kasztanem prze Samem.

 

Przyczepa autobusu

Ogórkiem nazywana

Naprzeciwko przystanku

Zawsze parkowana.

 

Sobotnie weekendy

Lekko zakrapiane

Odwiedziny sąsiadów

Przynoszących buławę.

 

Śpiew z kilku gardeł

Który w wódeczce tonie

W takt granej muzyki

Z gitary lub na akordeonie.

 

Nie wrócimy już nigdy

W młodzieńcze wspomnienia

Chociaż?

Ostatnia umiera NADZIEJA.

 

15.11.2020 r. Szczepanik Tomasz.