Jesień puka do naszych drzwi

I znów przyszła nieproszona, na dodatek nie ta piękna złota, ale dżdżysta szaruga. Spowiła świat mgłami i skropiła obfitymi deszczami. Smutne pola przypominają jeziora, na brzegach których brodzą smukłe siwe czaple; pewnie zostaną tu do listopada. Choć ich widok nie cieszy tak jak obraz wiosennych bocianów, to jednak majestatyczne ruchy i długie szyje czapli budzą zachwyt. Niepoorane rżyska czekają na lepszą pogodę i naostrzone pługi. Miejmy nadzieję, że niebawem nadejdzie słoneczna jesień, mieniąca się ciepłymi barwami i babim latem. Aby ją zaczarować i przywołać, zamieszczamy piękny wiersz naszej krajanki, Ireny Wandy Niedzielko.