Helena Urbanik

Helena Urbanik, (ur. w Radłowie)

KOŚCIÓŁ

Czy z woli Kazimierza
(króla kmiotków)
czy z woli Jana Grota
zbudowano kościół tu
gdzie czternaście karczem
wyznaczało dobra biskupów
krakowskich nad Dunajcem

Stary Jan Chrzciciel
już sześćset lat
przelewa wody Jordanu
na głównym ołtarzu
ostatnio bosy (ale w kożuchu)
walczy z kornikami
i coraz rzadziej
osobiście chrzci dzieci
tu też naznaczono
imieniem mitycznej awanturnicy
małą dziewczynkę
błyszczącą kroplą
na czole
Anno Domini tysiąc
Dziewięćset trzydzieści cztery

KRÓLESTWO

Odgrodzone płotem
w samym środku świata
leży to królestwo.

Stary dom podparty gruszą
schody pęknięte
pod naporem stóp
w cembrowinie studni
zimne wnętrze wody

Kogut zadowolony
po czubek grzebienia
drapie rozgrzebaną ziemię
kurzy harem
równo obdarzony pieszczotą
zalega wszelkie
zakamarki cienia.

Matka idzie przez podwórze
ze skopkiem udoju
białe włosy
unoszą ją w niebo
jak spadochrony.

Szybuje przez błękity!

A tam stoją
skrzydlate kopy
i sierpień idzie przez pole.

KOŚCIÓŁ JANA

Siedzisz zatroskany w starym tympanonie
Twój kościół warowny dotknęła historia
piołunem kurzu
w starych ołtarzach dusza mieszka
brzęczą srebrniki Jana Grota

Niepamięć chętnie skrywa
posępne milczenia
kanoników krakowskich pobożnych biskupów
dziesięciny chłopskie
i czternaście karczem
więcej niźli świętych w radłowskich figurach

Wiarę podpierasz w kaźmierzowskich murach
i pokutne ślady