Dożynkowa, Zielna, Wniebowzięta oraz ta z obrazu Jerzego Kossaka

Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny, kościelna uroczystość przypadająca zawsze 15 sierpnia, to jedno z najradośniejszych świąt w polskiej tradycji. Polski lud cieszył się z zebranych plonów

i serdecznie dziękował swojej Orędowniczce za opiekę, pogodę i przyszłe pełne spichlerze; stąd pewnie dawna ludowa nazwa tego ważnego dla wsi dnia: Święto Matki Bożej Dożynkowej.

 

Wniebowzięcie NMP obecnie częściej funkcjonuje pod nazwą Święta Matki Bożej Zielnej, w tym bowiem dniu, nie tylko na wsi, ale także w mieście, w kościołach unosi się upojna woń ziół i kwiatów z przyniesionych bukietów, w których znajdują się także pierwsze owoce oraz kłosy zbóż.

 

W wiejskich świątyniach królują piękne żniwne wieńce, a przynoszące je, w kolorowych strojach regionalnych, gospodynie często wzbogacają je złotymi bochnami chleba. Tradycja ta trwa od lat i na szczęście w naszych stronach, dzięki pracowitości i pobożności naszych pań, nic jej nie zagraża.

 

W tym dniu cała Polska świętuje też kolejną rocznicę naszego wielkiego narodowego zwycięstwa nad bolszewikami. Cud nad Wisłą, bo pod taką nazwą najczęściej wspominamy tę uroczystość, stał się też kanwą do ustanowienia dorocznego Święta Wojska Polskiego; zatem życzymy naszym żołnierzom wszystkiego najlepszego, zwłaszcza pokoju na świecie.

 

Wszystkim na radosny czas świętowania dedykujemy tradycyjnie strofy wiersza, tym razem poezji naszej krajanki, pani Barbary Wójcik, z ulubionego przez nas tomiku „Między słowem a ciszą”.

 

„Królowej polskiej wsi”

 

Niosę Ci zioła i kwiaty

w czas sierpniowy – Matko Pięknej Miłości

świat się chlebem staje bogaty

Tyś symbolem silnej wiary i polskości.

 

Otoczona księżycem i gwiazdami

wiecznie z nieba zstępujesz na ziemię

byśmy w trudach nie zostali sami

niesiesz z nami ciężarów brzemię.

 

Bierzesz w ręce naręcza kwiatów

które dzieci przynoszą w pokorze

idziesz z nami w łąki i pola

kiedy ranne budzą się zorze.

 

A w południe przemykasz przez łany

kędy polskie ścielą się zboża

i dlatego po polsku Cię kochamy

bo nas uczysz przyjmować wolę Bożą.

 

Święta Panno pszeniczna i kwiatowa

taka polska jak niebo nad nami

zawsze wierna i bronić nas gotowa

wspieraj nas swymi obfitymi darami.

 

Więc Ci zioła z mojej wioski zanoszę

i te kwiaty co cieszą nasze oczy

zostań z nami – o to Cię proszę

by nic złego nas nie mogło zaskoczyć.